Dlaczego las stał się moja pasją i dlaczego zapraszam ludzi do lasu?
Człowiek jako gatunek ludzki fizjologicznie został przystosowany do życia w naturze. Od zawsze byliśmy blisko niej. Las od zawsze dawał nam nie tylko schronienie, pożywienie, wodę, ale również był naszym lekarzem i domem. Niestety, wraz z rozwojem cywilizacji, technologii i gospodarki, zostaliśmy brutalnie odciągnięci od świata przyrody. Zapomnieliśmy już, jak bardzo jest nam potrzebna do życia. Coraz mniej ją szanujemy i coraz mniej nas obchodzi. Tymczasem ona bez nas będzie miała się świetnie, a my bez niej… niestety zginiemy. Dziś żyjemy w betonowych murach, często pozbawieni naturalnego światła, ruchu, świeżego powietrza, w ciągłym stresie, hałasie, pogoni, w świecie gier i komputerów. Nasz umysł i ciało są zwyczajnie przebodźcowane, gdyż nie jest to naturalne środowisko życia człowieka. Zatem gdzie ono jest?
Wyobraź sobie, że człowiek żyje na świecie około 200 tysięcy lat. Zastanawiałaś/eś się kiedyś, od kiedy mieszkamy w wielkich, betonowych miastach? Otóż w wielkich, betonowych miastach żyjemy zaledwie około 200 lat! Około 225 lat temu powstała elektryczność, a zaledwie około 121 lat temu odbył się pierwszy przelot samolotem. Czym jest 100 czy 200 lat w stosunku do 200 tysięcy lat? Jak zatem żyliśmy dotychczas? Jak żyli nasi przodkowie? Przez cały ten czas, dokąd nie zamieszkaliśmy w zabetonowanych miastach, żyliśmy blisko natury. Najpierw były to lasy, potem wsie. Ludzie żyli blisko siebie i blisko natury. Dopiero około 200 lat temu masowo zaczęli przesiedlać się z wiosek do miast.
Zostaliśmy odłączeni od świata natury, rozleniwieni przez technologię (absolutnie nie twierdzę, że technologia jest zła), tymczasem naukowo udowodnione jest, że w każdym z nas głęboko zakorzeniona jest Biofilia. Biofilia to nic innego, jak naturalna i biologiczna potrzeba kontaktu z naturą. Dziś, w zabieganym, chaotycznym i pędzącym świecie, czasem nie jesteśmy nawet w stanie w sobie jej zauważyć. Dopiero gdy zaczyna dziać się coś złego (przykładem była pandemia), przypominamy sobie, jaką wielką moc ma natura, jak nagle zaczynamy pragnąć kontaktu z lasem, kiedy go zamykają. A do czego prowadzi nas brak kontaktu z naturą? Niestety do chorób cywilizacyjnych takich jak nadciśnienie, zawały serca, cukrzyca, depresje i wiele innych. Nie mamy czasu odpocząć, zrelaksować się, żyjemy w ciągłym stresie i pogoni za „czymś”. Tymczasem badania naukowe dowiodły, że środowisko leśne jest dla nas wspaniałym ratunkiem na przebodźcowanie i cudownie wpływa na ludzki organizm:
- redukuje stres poprzez obniżenie poziomu hormonu stresu, jakim jest kortyzol
- skutecznie podnosi odporność organizmu
- obniża bądź reguluje ciśnienie krwi oraz tętno
- skutecznie relaksuje i pozwala na głęboki odpoczynek
- obniża bądź reguluje poziom cukru we krwi
- wpływa na lepszy sen, zarówno na jego jakość jak i długość
- jest pomocny w leczeniu stanów depresyjnych, lękowych
- poprawia nastrój, dodaje życiowej energii
- regeneruje umysł i ciało
- dostarcza naturalnych bodźców sensorycznych
- uczy uważności i koncentracji
- wspiera rozwój poznawczy, emocjonalny, ruchowy i psychiczny
- uspokaja, wycisza i regeneruje umysł i ciało
- wyzwala kreatywność i wyobraźnię
- jest naturalnym i darmowym placem zabaw